Sympathiek van Albert Heijn to go

Bij extreme kou op het station
krijgt ook je flesje sap
een gebreid mutsje

Troebele zonsondergang

De boodschapper

De man voor me in de rij van de kassa zette het boodschappen-verdeelplankje tussen zijn pakje japanse krab en mijn stapeltje blikken gepelde tomaten. Hij keek even naar zijn kleine hoeveelheid boodschappen en besloot dat hij die vooruit kon schuiven om mij meer ruimte te geven, ik wachtte met het mandje aan mijn arm. Ook champignons en aubergine wilden graag de loopband op. En, toegegeven, januari-voornemens ten spijt, de koekjes.

'Ik sta altijd iedereen in de weg', sprak de man.
Ik wist niet wat ik terug moest zeggen.

'Mij niet hoor', zei ik na even wachten, in de hoop dat hem dat zou kunnen bemoedigen. We vervielen in stilte.

Bij de kassa bleek hij alleen over cash te beschikken, terwijl de caissière enkel pinpassen accepteerde. "U kunt hier alleen pinnen, meneer" sprak ze bozig, wijzend op de inderdaad nogal opzichtig met knipperende lampjes behangen kartonnen plaat boven de kassa. "Alleen pinnen", was er te lezen.

Treurig droop hij af naar een andere kassa, zich ook daar ongetwijfeld te veel voelend. Hij keek me niet meer aan. Ik keek naar de witte weg buiten en mijn gemoed sneeuwde met hem mee.