Verlaten fietsen continued: het stadium van degeneratie

Het voordeel van chaos

Ik was sinds twee dagen op zoek naar zo'n onnoembaar opzetstukje voor de plug van een koptelefoon.

Er zit er één al minimaal anderhalf jaar in een weckpot met varia theezakjes - niet dat ik me daar bewust van was. Tot ik er vanavond tegenaan liep, ergens achterin een keukenkast op zoek naar iets anders.

Dat noem ik nou het voordeel van chaos.

Update

Update over de fiets!

Hij (of eerder, zij) is weg. Verdwenen! Opgehaald? Meegenomen? Gejat? In het kanaal gegooid? Upgebeamd?

Wie zal het zeggen. Mysterie alom.

Verlaten fietsen

Verlaten fietsen: fascinerend.

Wat is hier gebeurd, vraag ik me af bij de tweewielers die soms inclusief dure hangsloten en kleurrijke fietstassen langs mijn route staan. En dan niet in het fietsenrek naast de tramhalte, waarde lezer. Nee, integendeel.

Achter een houten boomstam die dient ter afscheiding tussen fietspad en grasveld in het Diemerpark, ligt een fiets. Waarom ligt die daar en blijft die daar? Waar is de eigenaar?

Onder het viaduct van de A10 over het Amsterdam-Rijnkanaal loopt een fietspad. Er is daar weinig in de buurt, behalve het water, een sluisje en een fietsbrug. Er staat een damesfiets tegen de lantaarnpaal, inclusief mooi slot, keurig geparkeerd en vastgezet, met nieuwe fietstassen. Wat is er met die fietser gebeurd?

De tram pakken omdat het regent is in deze contreien geen optie. De tram is ver weg, en alleen met de fiets te bereiken. Of te voet - maar waarom zou je verder gaan lopen als je een fiets bij je hebt waarmee de tramhalte zeker sneller bereikt wordt?

Met een toevallig passerende autobezitter carpoolen is evenmin mogelijk, want auto's mogen niet op deze plaatsen langsrijden.

Is hier sprake van een lekke band en de gedachte 'ik haal de fiets later nog wel eens op'? Maar de fietsen die ik zie staan fiets ik nu al zeker drie weken voorbij. Of zijn deze fietsenbezitters door ongure types van hun rijwiel gehaald en in het kanaal gegooid? Ik moet er niet aan denken, maar doe het toch.

Oh fascinerend frustrerende onwetendheid. Misschien maar eens 's nachts gaan kijken, als ik durf, tenminste. Want gezien de hoeveelheid graffiti onder het viaduct gebeurt hier ook in de nachtelijke uren van alles.







Met daglicht fiets ik er in ieder geval graag, tussen mijn huis en de stad Amsterdam. Er is van alles te zien.

Metro-dames

De linker-dame is duidelijk meer van de positieve levensinstelling maar denkt hier toch wel even 'je maakt een grapje zeker' en de rechter-dame is uitermate sceptisch, en terecht, want de metro blijkt een hele zomer lang niet te rijden. En jonge meiden [jong van geest althans] zoals Anna lukt het prima om van hot naar her te fietsen - maar twee dames op leeftijd, wat moeten zij? Zich wenden tot de Amsterdamse taximaffia? Zich met twaalfduizend toeristen in tram vijf proppen? Nee, ze gaan heel chique samen naar Spanje denk ik, de linker flirtend met 'die guitige Spaanse knullen met krullen' terwijl ze aan een sherry nipt. De rechter-dame zal dan opletten of de tassen niet worden gestolen aan het strand en een kamer eisen met een bad - want het is wel vakantie natuurlijk en die Spaanse pensionhouder moet niet denken dat hij alles kan maken omdat we vrouwen op leeftijd zijn en de taal niet heel goed spreken. Ze kan hem prima de huid vol schelden, in plat Amsterdams ook al is ze daar niet geboren, en als hij nou niet gauw ook een kamer met zeezicht regelt zal ze niet terugdeinzen haar handtas te gebruiken voor excessiever geweld. Natuurlijk bindt hij in en genieten ze die avond van uitzicht op de middellandse zee - port en sherry binnen handbereik. Des morgens met een strandtas richting zee en 's avonds flanerend over de boulevard. En zo brengen ze de hele zomer door aan de costa, heel gezellig getweeën -met de occasional Spaanse krullenbol die Marga meeneemt naar de hotelkamer- en keren terug naar Amsterdam wanneer de metro weer rijdt. Zoals het hoort, en je de dagelijkse dingen weer kunt doen zonder over de toeristen te struikelen. Hasta la vista, signoras!

Gekweekt vlees

Op een onbewaakt moment, dat er overigens al lang aan zat te komen, had ik eens besloten om -doe eens gek- vegetariër te worden. Of nou, dat wil zeggen: ik besloot me ...voor te nemen... zo veel mogelijk... zonder vlees te eten, te beginnen met restaurantmaaltijden en als ik dan bij hoge uitzondering vlees zou verorberen dat het dan biologisch- & scharrelvlees moest zijn. Klinkt twijfelachtiggenuanceerd, niet?

Dat heeft voor mij iets te maken met zielige, gemartelde dieren en onvrede over de wrede bio-industrie enerzijds en de verleidelijkheid van vlees en vis in een lekkere maaltijd anderzijds. Ik heb niets tegen het eten van vlees of vis, mits het dier dat ervoor wordt geslacht goed behandeld is - en dat is vrees ik in Nederland vrijwel nooit het geval.

Ergo: geen vlees.

En het gelukkige toeval wil dat Abe -hij is fundamentalistischer vlees-loos in zijn dieet- verdraaid lekker kookt met groenten, kaas, noten en salades, dus ik klaag zeker niet (geheel terzijde: ik verwacht hem in de eerstvolgende editie van "Heel Holland Bakt", maar dan met driesterrendiners). Ook verwacht ik dat het met mijn vegetariër-aspiraties wel goed gaat komen, op de incidentele biologisch-en-in-de-meest-scharreldiervriendelijke-omgeving-opgegroeide-bejaarde-ooit-koe-nu-biefstuk na dan. En een knakworst, soms - argh, shame on me.

Dat mooie landschap met die koeien in de wei mag trouwens van mij blijven, maar dat ook terzijde. Zij staan er hoop ik vanwege de melk, of desnoods als lieve grasmaaiers. Of voor het uitzicht uit de trein. Lang leve kaas, melk en eieren...veganist word ik niet, gok ik. Zuivelproducten koop ik wel zoveel mogelijk biologisch [zoveel mogelijk? Ja, dat kan overtuigder, maar daar wordt aan gewerkt, goed zijn voor de wereld heeft zo zijn financiële en principiële voorgeschiedenis nodig].

Maar nu. Deze week presenteerde een hoogleraar de eerste hamburger van kweekvlees. Gekweekt vlees. Uit een petrischaaltje en een laboratorium, niet uit een stal. Cultured beef.

En dat is verwarrend. Kweekvlees komt in essentie wel van levend weefsel, maar niet van een levend dier. En juist vanwege de slechte leefomstandigheden van dat levende wezen, wilde ik geen vlees eten. Maar erwtensoep met kweekvleesrookworst? Als daar geen dier voor geleden heeft zal het uiteindelijk beter smaken dan de rookworst uit de bizarre vleesindustrie. Het is misschien psychisch, maar voor dierenwelzijn een wereld van verschil.

En ik, als nieuwbakken vegetariër? Mag ik dat kweekvlees gewoon weer eten?

Ik denk het eigenlijk wel.

Maar ik moet waarschijnlijk nog even wachten - de eerste kweekhamburger kostte zo'n 250.000 euro. Iets zegt me dat McDonals er nog niet voor in de rij staat.

Zij kunnen in ieder geval blijven dansen: