Eddegedegedaongezeed

'k è da ier wel, dadde sommigtes dèènkt eej maotje, da wulluk nie weetu'

Mijn nieuwe collega (in hartje Amsterdam, I must add) spreekt onvolprezen volbloed Brabants. Ik kan helaas mijn afkomst niet verloochenen, blijkt, want het taaltje blijft ook tot ver na werktijd in mijn hoofd na-banjeren.

In die zin ben ik blij dat ze er morgen niet is, maar alleen voor de linguïstische rust hoor, want verders ist un schàt van un mèèns.

er klonk een muziekje

Oké, ik wilde mijn buurman bij de keel grijpen
en op verzengend agressieve toon EI-SEN
dat hij zijn absurd luide muziek zachter zette.

Maar tussen droom en daad kleeft het laagje vernis van de beschaving.

Tijd voor een wandelingetje
tot hij is afgekoeld
(of ik).

Droom op de bus

De buschauffeur zuchtte dat hij toe was aan een andere baan.
Ik vroeg wat hij het liefst zou willen: het bleek dat hij na veertig jaar GVB wel toe was aan een functie als wildlife guard in een wildpark in Afrika. 'Wat let je?' vroeg ik.

Hij zuchtte nog eens.
Ik vrees dat het er niet van gaat komen, maar de kleine gezamenlijk verbeelding was de moeite waard.