Aanstaand kerstconcert

Het koor repeteert voor een kerstconcert.

Ze zingt en fluistert en lacht -
en zal zenuwachtig zijn wanneer ze gaat optreden.
Soms kijken de zangers zo serieus
dat het publiek wel móet denken dat het een ernstige zaak is, dat zingen.

En dat is het ook.

'Put uit je emotionele bibliotheek', zegt de dirigent.
Natuurlijk, put daar uit - maar kun je dat
twintig lieflijke,
vrolijke,
gospelachtige,
verstilde en
ruimhartig warme kerstliederen lang?

'Focus', dringt de dirigent aan. 'Blijf gericht op wat je zingt
want daarmee raak je je publiek.'

Maar soms ben je al zingend gewoon even afgeleid.

Door een dingetje op het plafond. De boodschappen van morgen
en wat is ook weer het volgende nummer? Ik moet me concentreren,
en optreden is eng en zenuwslopend. Is dat mijn nicht, op de tweede rij?
En Jezus, hoe kom ik over als ik zingend op een podium sta?

Jezus, ja, het kind in de voederbak in vroeger Bethlehem
dat is waar ook

Het koor zingt ook zijn verhaal

[Soms gaat kerst meer over kerstlampjes dan over de geboortedag van een nogal wonderlijk verwekte zoon die blinden laat zien en al rondreizend andersoortige wonderen zal verrichten wanneer hij de babyleeftijd ver voorbij is - de man van het licht in de duisternis]

Maar licht is licht, nietwaar?