Heleen en ik treffen elkaar in café Dwaze Zaken aan de Prins Hendrikkade.
Ik ken het café van de jazzconcertjes. Plus een fascinerende mozaïeken-wc, maar dat is nou niet direct de hoofdreden om er heen te gaan. Men serveert er (in het café, niet in de toiletten) lekkere fruitsappen en is vriendelijk.
Zij, mijn lang-niet-gesproken-vriendin van vroeger, komt op de fiets. Ik ook. Import-Amsterdammers. We wonen allebei volkomen de andere kant op: zij in Nieuw-West, ik op IJburg. Zal de afstand groot zijn? Vroeger konden we het goed vinden, dus ik verwacht geen problemen. En de plek waar je woont in Amsterdam is nooit symbolisch, dat weet iedereen. De plek waar je woont, dat is de genade van
We nemen plaats bij het raam, het is gelukkig niet druk. Ik vind het best spannend om af te spreken: zal het nog zo zijn als vroeger? Willen we de vriendschap weer oppakken?
Of zijn we veranderd, uitgepraat? Wisselen we kleine herinneringen uit om daarna ongemakkelijk zonder tekst tegenover elkaar aan tafel te zitten? Ik kan niet tegen stiltes. Dan ga ik babbelen.
Heleen is niet veranderd in haar uiterlijk. En ik herken haar lach, en de manier waarop ze praat. Ze is levendig en vrolijk.
Haar stem is me vertrouwd, ze vertelt dat ze zich onze telefoongesprekken nog herinnert en vertelt dat ze thuis een map heeft met onze 'doorgeefbriefjes' van tijdens de lessen Scheikunde en Engels.
Wanneer we geen meeslepende zaken te bespreken hadden deden we een woordspel dat eruit bestond dat je een woord opschreef dat begon met de laatste letter van het vorige woord. Ja, we hadden weinig eisen, qua vermaak.
'Vissenkoppen'
'Nuchterheidskeuring'
'Gchromosoom'
'Mwa, je speelt vals!'
'Stekelvarkensboerderij'
'Joligheidsaanval'
'Langeafstandsrelatie'
'Echtheidskeurmerkgarantiecontroleerder'
'Rolmops'
'Saaie les scheikunde'
'Enkelvoudig ik ben het beu'
'Und so weiter'
Want Deutsch hadden we ook samen.
Herinneringen ophalen gaat goed, so far erg geslaagd, deze reünie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Schrijf hier iets, als je daar zin in hebt!