Treinthema

Ik detecteer een trein-thema op de plaats
van mijn onregelmatig schrijven.
Hier sieren de rails de pagina's.

Ik detecteer een trein-thema in mijn leven.

Als kind door vaders werk
veel met de trein gereisd:

Een NS-medewerker krijgt immers
geen auto van de zaak
maar een trein,
en reist er lustig mee.

Met een zekere obsessiviteit zelfs
en geniet daar denkelijk meer (of: anders) van
dan een auto-van-de-zaak-bezitster,
die het gezin ook meeneemt
voor een ritje naar opa en oma (te Zwolle).

Samen met de trein en gespannen hopen dat vader
de trein nog haalt als hij op Breda 'even snel'
tijdens de stop
iets te snoepen gaat halen,
rennend.

(want hij wist dat de conducteur daar genoeg tijd had voor een sigaretje,
zo'n zeven minuten namelijk. Wij kinderzielen bezaten die kennis niet
en vreesden zonder vader bij opa en oma
te moeten aankloppen.

'Hij is kwijtgeraakt op station Breda, oma. Sorry.')

(Dit is overigens op station Den Haag HS)

Omdat ik mijn studies volgde in
vele jaren en vele steden
en ik zelfs mijn laatste twee middelbare school-jaren
(vanwege de muzikale focus van betreffend college)
in een andere stad doorbracht,
werd de trein mijn woonkamer.

Ik studeerde er, las er, dronk er mijn thee,
praatte er met bekenden en nieuwe vrienden,
at er, luisterde er muziek,
sliep er en schreef er.
Het enige wat ik er niet deed was
mijn tanden poetsen,
maar je zult versteld staan van de vele mogelijkheden daartoe op
talloze NS-stations.

Schiphol heeft een uitermate goede was- en plasvoorziening, bijvoorbeeld.
Maar dat mag ook wel, met al die reizigers.

Ook nu nog reis ik vaak per rails.
Familie, vrienden,
een lieve lief die elders resideert
ik blijf bevriend
met de trein
want die brengt me
bij hen.