Huwelijkszout

'Mag ik het zout?', vroeg de man aan het tafeltje naast me aan de vrouw aan het tafeltje naast me.

Hij was, zo schatte ik, al enkele decennia lang haar echtgenoot.

'Ja hoor', zei ze monter.

Ze pakte het zoutvaatje, schudde zout in haar linkerhand en reikte haar hand naar hem uit. Een korte stilte en een glinstering in haar ogen.

Hij zuchtte: 'Mag ik dan het zoutvaatje, met het zout er in?'

Ze hield het vaatje stevig vast en zei gearticuleerd: 'Het zee-zout-vaat-je'

Hij zuchtte weer, maar meende het niet, zag ik. Hij lachte.

Ik was getuige van insider-huwelijkshumor.