Paasnacht, kerkdienst.
Uit de bijbel: de vrouwen komen terug van het lege graf, en vertellen het de mannen, dat de heer is opgestaan.
'Beuzelpraat', denken de mannen, tot één van hen, Petrus, bij het graf is gaan checken of het klopt dat Jezus daar werkelijk niet meer is. Hij rent er heen, ijlings zelfs, staat er. Blijkbaar wilde hij het snel met eigen ogen zien - en wilde hij die kletspraatjes van de vrouwen toch even controleren.
Hij trof inderdaad een leeg graf.
Beuzelpraat?
Ik kijk verbaasd op uit de kerkbank als ik het woord hoor en neem me voor thuis de (online) bijbel er nog eens op na te slaan.
(ik bedwing de neiging om het meteen te doen, maar googlen tijdens de mis voelt onbeleefd, oneerbiedig en raar - alleen al het bestaan van een smartphone lijkt bizar in een donkere, kaarsverlichte katholieke kerk)
De mannen geloofden de vrouwen niet. Beuzelpraat, hoogstwaarschijnlijk, denken ze. In mijn eigen bijbel wordt gesproken over 'kletspraat', blijkt. Ook gezien: 'zotteklap' en 'nonsens'.
(Voor bijbelvertalingvergelijkingen vanuit alle gezindten, ook de uwe, zie: Bijbels in alle talen)
Het is, ja, een sterk verhaal, maar hee, wat is daar op tegen? Geklets, nee, dat is het zeker niet.
De vrouwen geloofden het eerder dan de mannen: en die onnavolgbare Jezus bleek toch echt verrezen. Verrezen in de serieuze taal van Zijn verhaal.
De vrouwen geloofden als eerste. Mannen, denk daar maar eens over na.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Schrijf hier iets, als je daar zin in hebt!