Toevallig was ik er laatst: Almere.
De Nieuwe Bibliotheek bleek een geschikte plaats voor koffie met een goed gesprek. Of een goed gesprek met koffie, want de koffie verdween wat naar de achtergrond. Hoe dan ook had de trein ons tot Almere gebracht en Almere zelf had ons tot in de bieb geleid. Dit geschiedde, hoe kan het ook anders, dankzij de spoorwegen en haar omwegen, garant voor avontuur en grenzeloze ontdekkingen. Ik had niet verwacht nog eens zo plotseling in de stad van Ali B. te belanden.
Abe en ik, wij streken neer en keken bewonderend om ons heen. En zoekend, maar Ali B., toch doorgaans de ideale gastheer, bleek nergens te bekennen. Vast voor een schnabbel de hort op.
Almere. Bedrijvig, uitnodigend, levendig. De gedachte er zelf te wonen spreekt niet tot me. Na het zien van de reclame die de stad Almere voor zichzelf rondstuurt ben ik daar nog eens wat zekerder van:
Deze flyer viel nota bene in mijn brievenbus op IJburg. Almere, hallo? Dit is die andere buitenwijk van Amsterdam die vol staat met gloednieuwe architectuur. Ik weet niet hoe het voor de rest van van dit vakantie-eiland is, maar doe mij maar die nieuwbouw uit 1673. Ik woon hier soms ook alleen maar omdat de binnenstad niet te betalen is.*
Mocht de stad Almere mijn huis aan de grachtengordel (in het Amsterdam van 1673) willen financieren, ben ik zeker niet te beroerd om een verhuisbedrijf te laten aanrukken. Zelfbouw in Almere anno 2013, nee bedankt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Schrijf hier iets, als je daar zin in hebt!