Dit weblog heeft de respectabele leeftijd van min of meer een jaar bereikt.
De vraag bij zo'n online exercitie, weet ik inmiddels, is een eeuwigdurende:
Waarover zal ik schrijven?
De onderwerpen liggen in principe altijd voor het oprapen, maar een observatie of een gedachte omvormen tot een stukje is een uitdaging.
Een gebrek aan inspiratiebronnen is het probleem niet. In Amsterdam is er altijd wel iets te observeren dat blog-waardig is. Hoewel - stellen dat je alleen in Amsterdam inspiratie vindt is bijzonder ergerlijke vorm van grootsteedse arrogantie. Sorry, ik weet het - ook als geïmmigreerde provinciaal raak je ermee besmet. De onderwerpen liggen overal ter wereld voor het grijpen. Maar ik woon nu eenmaal hier, en het voelt alsof er op elke straathoek zes schrijfbare gebeurtenissen staan te dringen om door mij opgemerkt en neergeschreven te worden.
Daar zijn ze:
De zwanenfamilie tijdens mijn hardlooprondje, bijvoorbeeld. De verfomfaaide reiger die in de vroege ochtend zijn veren poetst naast een bushokje - alsof hij op weg is naar de kapper. De jongen die het telefonisch uitmaakt met zijn vriendin, te luid, in een volle tram. De mensen die blikken wisselen en het meisje dat de slappe lach krijgt. IJburg, mijn nieuwe, wonderbaarlijk fascinerende woonomgeving [ik geef toe, het ligt aan de blik waarmee je kijkt - ik ontmoet regelmatig mensen die er nog niet dood gevonden willen worden], en de alomtegenwoordige spinnen - maar daarover in een latere post ongetwijfeld meer (liever niet? Dan graag hieronder bezwaar aantekenen, in drievoud).
Onderwerpen uit de buitenlucht geplukt, als bloemen aan de waterkant.
Maar dan het schrijven.
Welke insteek kies ik voor het stukje? Zijn dit soort kleine observaties voldoende, of is er meer te vinden, mag het daar niet bij blijven? Er zijn natuurlijk ook columns denkbaar met maatschappijkritiek, recensies of persoonlijke uitweidingen. En vooral: ferme stellingnames.
In Zomergasten van zondagavond sprak een man zich in een fragment ongezouten uit over 'de islam'. Daar kun je natuurlijk van alles van vinden, daar hangt zo veel aan vast. Daar kun je uren over praten. Hij was duidelijk not amused met de wat radicalere geloofsaanhangers. Ongezouten gaf hij zijn mening. Over ferme stellingnames gesproken: je moet het maar durven - misschien ben ik zo (-ver nog?) niet.
Hou ik me daarom bij veilige onderwerpen als fietsen en spinnen?
De tijd zal leren hoe mijn schrijven zich ontwikkelt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Schrijf hier iets, als je daar zin in hebt!