En daar begon dus de ellende.
De handleiding bleek rechtstreeks uit het Fins vertaald door een italiaan zonder aantoonbare connecties met Finland. Of Nederland. De illustratief bedoelde foto's bleken gemaakt door een eenarmige blinde dwerg. Mijn ruime ervaring met Lego en Ikea ten spijt, ik kon er weinig van maken.
Toch, en dat is wellicht vanwege dus onvolprezen bedrijven als Lego, Duplo en Ikea (de handleidingenafdeling van deze laatste firma verdient onmiskenbaar een standbeeld, alleen al vanwege de sympatieke graphics waar ik altijd weer uitermate gelukkig van word), verscheen er toch een soort van Fiets.
Twee wielen, een stuur, remmen, een zadel.
Hij deed het alleen niet, want allerlei Anna-ongeschikte technische zaken moesten nog worden afgesteld. En dus bleef het ellendige ding in de schuur.
Tot mijn verhuizing naar IJburg.
Oh, IJburg! De wind wapperend in heur haar zou Anna door de straten gaan, op haar Volkskrantfiets.
Vaders had de fiets verder afgesteld, maar de ketting bleef eraf vallen, dus de fietsenmaker op IJburg werd geconsulteerd.
Zijn eerlijke, keiharde en professionele mening:
'Ik kan hem voor je nakijken, maar dat is het geld dat ik je er voor vraag niet waard. Koop een andere.'
Exit wapperende haren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Schrijf hier iets, als je daar zin in hebt!