Medisch Onderzoek IV: het mes

Toen volgde de daadwerkelijke operatie.

Verontrustend genoeg bleek de onderzoeker het mes te hanteren en sprak de chirurg, toekijkend op het gefrommel de volgende woorden:

'Nee, ik zie wel waarom je internist wordt'

(...)

Het blijkt dat mijn vertrouwen in de mensheid zeer groot is, want ik kreeg géén paniekaanval en strompelde ook niet met operatielaken en al de operatiekamer uit. Ik ademde in, en uit, en gilde 'je hebt dit nog nooit eerder gedaan? hield mijn mond.

Maar ik voelde me vanaf dat moment wel Een Echte Proefpersoon.
Een proefdier, een zielige rat.

(later zou de onderzoeker me toevertrouwen dat hij eerder wel met muizen en op slachtafval geoefend had, en ook zijn eigen spierweefsel had onderzocht, en dat van de dertig proefpersonen die hij vóór mij onder handen had genomen maar twee een klacht tegen hem hadden ingediend)

Grapjas.

Terwijl de onderzoeker hanneste, babbelde de chirurg met mij [volgens mij nog steeds ter bezwering van eventuele zenuwen mijnerzijds, en ik moet toegeven dat die zenuwen toenamen op het moment dat de chirurg 'nee!' riep en ingreep op de onderzoeker die, zoals gezegd, immer trachtte iets uit dat gat in mijn been te wrikken]. Maar al met al duurde het niet lang en werd de wond netjes gehecht.

De twee stukjes spierweefsel (de onderzoeker, die een hele bevalling had geleverd, toonde ze op mijn verzoek en we keken er vertederd naar) schenen mij twee frummelige klontjes bloed van minder dan een halve centimeter. Ze werden door de onderzoeker echter als 'zeer mooi' betiteld.

Het is een compliment dat ik in ieder geval in mijn zak kan steken om bij een bad hair day aan terug te denken: mijn haar zit dan misschien crap, maar mijn spierweefsel is prachtig. Jammer dat het van binnen zit.

[twéé stukjes spierweefsel was trouwens niet de afspraak, maar die eerste was 'een beetje klein'. Een en ander is tijdens de ingreep niet overlegd, is dat wel ethisch verantwoord? Ik mis in plaats van 0.2 cm² 0.4 cm² spierweefsel. Wie weet wat voor catastrofale gevolgen dat gaat hebben.]

[Of misschien groeit dat spul gewoon weer aan, ja, nu ik er over nadenk zal dat ook wel. Heb ik even geluk.]

Volgende week: hoe ik mijn nier doneerde. Not.