Het gedoe die je wist dat zou komen

Toen was er opeens een Koningslied, waar het grootste deel van de natie over leek te vallen. Toch, het had zo'n beetje alles wat je had kunnen verwachten. Het had BN-ers, en Marco, een strijkorkest, en Marco, melancholieke melodieën en sentiment, en Marco, pathos, en overdaad. En Marco. En voor ieder wat wils: dus ook rap. De W van ook dat nog. Dig die dope shit, gast!

Het geheel was in vijf uur in elkaar gedraaid en snel snel afgemaakt.

Hallo, Koningslied.

Het werd vervolgens ook snel snel afgemaakt op twitter, ja werkelijk in de pan gehakt door iedereen die publiek iets te zeggen mocht hebben.

Dag Koningslied.

Of niet? Het wordt op de dag van de inhuldiging

('Geen woning, geen kroning' klopt als een bus. Van een kroning is geenszins sprake, arme krakers)

gewoon gezongen. Met minder enthousiaste kelen dan het nationaal comité zich misschien had voorgesteld, maar toch.

John Ewbank zal wel niet al te prominent in beeld zijn. Hij zit thuis. Enigszins mild gestenigd.