Het Chris Rea-effect

Het Chris Rea-effect treedt op wanneer ik na de zomer voor het eerst het nummer
'Josephine' op de radio hoor

[klik aan en lees verder,
dat heet het
'lezen over het Chris Rea-effect - effect'].

Chris Rea is de ultieme aankondiger van de herfst, omdat zijn stem diepgaand verbonden is met 'Driving home for christmas', en daarmee met bittere koude, hoosbuien, kerstbomen, glühwein en wintermaanden.

Zojuist gebeurde het dus. De gevreesde eerste herfstige maal Chris Rea on the air.
Ik weet dat dat volkomen klopt met de loop der seizoenen, maar het stemt toch weemoedig. Je zou denken dat het op een gegeven moment wel went. De herfst komt na de zomer, logisch. Ik had geestelijk voorbereid kunnen zijn in het kader van 'gebeurt elk jaar wel eens'. [Not]. Chris Rea komt altijd weer als een verrassing.

De blaadjes beginnen te dwarrelen en het wordt kouder. De tram heeft de verwarming weer aan, de dikke jassen moeten onherroepelijk weer uit de kast en blote armen kunnen niet meer. De herfst is onmiskenbaar in aantocht. En het regent. Veel, vaak & overvloedig. Zei daar iemand chocomel?

Ik mis de zomer nu al.

Beste lezer, mag ik mijn weblog schaamteloos en vol overgave misbruiken om de herfstdepressie-in-aantocht maximaal te beklagen?

Eh, pardon, ik ben dat wel van plan, dus ren weg nu het nog kan (en neem in hemelsnaam een paraplu mee als je naar buiten gaat). Stop met lezen als de herfst je favoriete seizoen is en je het absoluut ergerlijk vindt wanneer iemand het waagt er over te zeveren. Als je denkt 

'ik kick op regen!' 

en 

'heerlijk, die rukwinden!', 

ga dan snel naar buiten om doorweekt te raken dan wel de brute kracht van de natuur te ervaren.  Me dunkt dat je gezegend bent en wens je nog een prettig leven verder in dit land waarin dol zijn op de herfst je overlevingskansen sterk vergroot. Of in ieder geval je levensgeluk sterk doet aanhouden - hoera, het is koud en het regent!















Wat mij betreft is de verhouding wintermaanden versus zomermaanden in Nederland deprimerend genoeg 11 tegen 1, maar ik kan het wat pessimistisch inzien. Dat zal wel een symptoom van de opkomende herfstdepressie zijn.

[Ik voel een weblogserie #herfst en een herfstdip aankomen]

Niet getreurd, lezer die nog niet direct in de regen is gaan dansen:
Ter voorkoming van zwartgallig gewauwel en ter uwer geruststelling dus het volgende.

Ik hou mij planmatig en met opbouw van geestelijke wilskracht bezig met de aankomende herfstperiode. 

Nu de spinnenkwestie overwonnen is, 

volgt namelijk een nieuwe uitdaging: 

de herfstregen en dito wind.

Kan Anna haar  fietsroutine behouden in snertweer?
En wat te denken van heur zonnig humeur?

Het vergt nogal wat uithoudingsvermogen om door wind en regen langs de tramhalte met een klaar staande (en mind you: heerlijk verwarmde!) tram te fietsen. Langs grasland met verzopen konijnen, over het kanaal, langs Science Park, halverwege de stad nog maar op de helft zijn met het vooruitzicht doorweekt aan de werkdag te moeten beginnen. Focus, Anna, focus.

Dus is het zaak de juiste gear te verzamelen.

Eerste daad van voorbereiding: paraplu weggegooid, want die was na eenmaal door de wind ploeteren al direct ter ziele.

Regenpak: check.

Fietstas en snelbinder: check, check.

Waterdichte rugzak: aan te schaffen.

Regenlaarzen: check.

Wilskracht: wordt aan gewerkt.