Ik heb al een boek

Mijn boekenkast wordt door de meeste bezoekers als danig omvangrijk betiteld.
Zelf denk ik dat er altijd wel een boek bij kan - maar dat heet geloof ik
'boekenverslaving'.
Er zijn ergere verslavingen te bedenken -zei er iemand koffie?-
maar daar lijd ik gelukkig niet aan
-Anna, zei daar iemand koffie?-.

Ik moet bekennen dat naast verslonden boeken
ook ongehoord veel ongelezen leesvoer mijn kast bevolkt.
Niet erg, want wat een lezer nu niet leest
'komt later nog wel eens'.

Een paar weken terug ben ik de bibliotheek weer gaan sponsoren.
Dat kan nooit kwaad, want bibliotheken moeten mijns inziens
b l i j v e n. Zei er iemand bibliotheken? Ja, ik, in de regel hierboven.
Lees het nog maar eens: Blijven. Bestaan. Voor eeuwig.
Van Alexandrië naar de Openbare Bibliotheek.

Bibliotheek, bron van betaalbaar leesgenot
onvermoede parels
en kennis over alles. Alles wat je maar zoekt.
Ik mag graag in een bibliotheek rondstruinen.

Onvermijdelijk loop ik echter ook met een stapel boeken het pand uit
['heeft u misschien een tasje?' Weer meer geleend dan gepland.
'Heeft u misschien een aanhangwagen?'].

Mijn eigen boeken zuchten wanneer ik thuis kom:
'komt later nog wel eens' verschuift richting verdere toekomst.
[Geduld, thuiscollectie]
Op bibliotheekboeken zit een zwaardere deadline - De gevreesde Boete.
Dus de geleende bladzijden krijgen voorrang.

Heb ik ooit genoeg tijd om alle boeken die er bestaan te lezen?
Nee.

Ik heb al een boek.

Of, zoals een Drent die het verschil tussen hebben en zijn niet scherp heeft zou zeggen:

Ik ben al een boek.

En hou nooit meer op met het omslaan van bladzijden.

[foto by Anna. "boekenkast, detail" 2013]