Waarde lezer, u vroeg zich af hoe het met de spinnen in huize IJburg gaat?
Maakt u zich geen zorgen, slaapt u gerust droomloos: zij zijn er nog, en ik ook.
Dat is in ieder geval iets.
Mijn buurmeisje zal, gezien de angst op haar gezicht toen ik haar voor het schap "insectenverdelgers" trof, waarschijnlijk inmiddels naar een land zonder spinnen geëmigreerd zijn. Het is al een tijdje verdacht stil aan de andere kant van de muur.
De spinnen en ik hebben elkaar leren waarderen - nu, dat is misschien wat veel gezegd,
maar ik heb mijn moordlustige fase achter me gelaten
- Sebastiaan kan gerust zijn, de stofzuiger hanteer ik niet meer, dat was paniek -
en we, laat ik het zo zeggen,
co-existeren.
Prachtige webben, enorme joekels van achtpotige vliegen-eters. Ik bewonder ze ook meer dan in het begin.
Plus: in steeds groter formaat durf ik ze handmatig (!) en zonder al te grote gruwel aan te pakken en in de vrije natuur (a.k.a. de balkonrand) uit te
We redden het samen wel. En hoe groter ze groeien, die spinnen, hoe meer ze op knuffelbare huisdieren beginnen te lijken.
Katten slapen tenslotte ook in rare hoekjes.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Schrijf hier iets, als je daar zin in hebt!