Ik ben bijna dertig en ik hou niet van amandelspijs

Ik hou niet van amandelspijs. Wat is er mis met me?

Tegenwoordig lust ik slagroom en spruitjes (maar niet tegelijkertijd, en het eerste liever dan het tweede) en zelfs zuurkool krijg ik weg.

(Ja, als kind lustte ik geen slagroom - zeer raar)

Boerenkool, vind ik anno nu ('s winters) genoegzaam lekker.
Tofu ook, mits goed gekruid.
Die vage groene groente met die vieze smaak, hij kan. Mits goed weggewerkt, liefst kwam er een blender aan te pas. Voor degenen die niet weten waar ik het over heb: ik bedoel natuurlijk ... eh, ik veracht deze groente zodanig dat er in mijn geheugen geen plaats is voor zijn naam. Ik bedoel niet broccoli. Toch eet ik hem op, zij het met zeer veel mate.

Maar amandelspijs, nee.
Het is problematisch en terugkerend ongemak met kerstmis als de geijkte kerststol ter tafel komt. Weigeren is onbeleefd. Aan de hond geven gevaarlijk, de dierenarts heeft meestal tenslotte ook gewoon kerstvakantie.
De plant achter me biedt uitkomst. Van het balkon mikken is te riskant.

Maar nu vriend S. aandringt op een amandelspijspannenkoek krijg ik nogal kerstelijke problemen. Toegeven en al jummm-end blijven glimlachen, met daarna een innig aanspreken van de plant achter me? Bruutweg weigeren?

'Dat lust ik niet' - het voelt niet echt volwassen.